"Yazıyorsun da sanki beni mi yazıyorsun!!"
Çarşaf çarşaf yazasım geldi, biraz hastayım bu gece, midem benim değilmiş gibi söküp atasım var ama yazmadan uyumayacağım..
ßen bundan iki yıl kadar önce Özge'ye "Sen benim en kıymetlimsin" diye şarkılar ithaf etmiştim. Onunla yollarımızı ßoğaziçi ve ßilkente giden yollar ayırdı. 2009 bana Elif ve seni kattı, onu götürdü.
Yanımda sürekli atışmaktan nefes aldırmayan bir Enes, bir de benim kadar nevrotik bir Elif buldum o dönem. Elif gidene kadar, daha normaldik en azından. O gidince ben hepten sana sarmış filan olabilirdim araya dış mihraklar girip engel oldular. =)
Çok başını ağrıtıyorum değil mi kıymetlim?
Tanıdın mı sahi beni?
Dengesizim, bazen çok sert bazen çok duygusal, sürekli aynı hataları yapmaya eğilimli, hep basının etini yiyen biri?
Alıştın ama eminim.. :)
Düzelirim Enes, düzelirim, kendimde o gücü buluyorum. ßen de oturaklı, ciddi, sakin biri olabilirim bir gün belki.. Peki olmak ister miyim? - Kesinlikle hayır.
Artık hiçbir yaşadığıma şaşırmayacaksın. Mütemadiyen gülüp eğlenip, sıklıkla bir şeylere takılıp kapını çalarım yine, sen de ulu bilgeler gibi bağdaş kurup bana nasihatte bulunursun.. Sürer gideriz biz böyle, süreriz değil mi?
Mutsuz muyuz Allah aşkına? ßu laik, sosyalist altyapımız, komünizme olan aşkımız sürdükçe biz hiç ayrılmayacağız bak, söz! (Seneye Amerika tamam değil mi??! )
:p
Sevgiler,
ZeeNa
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder