Hep şaştılar, herkes.. Bütün hayatım boyunca arkamdan gelen o dedikoduları duydum. Nereye girsem sanki birdenbire konuşmaların kesildiğini anladım. Ama anlamadıkları şuydu; bazı insanlar hayatlarını kendi istedikleri gibi kurarlar. Geri kalanlarsa onların yaptıklarını birbirlerine anlatıp dururlar. Ben başkalarının hayatlarını anlatarak ömrümü geçirmek istemedim. vArsın başkalarını benim hayatımı anlatsın..

Bana kocama bağlı olduğum içn mi saygı duyacaklardı? kurallara karşı gelmedim diye mi? onlar arkamdan konuşmasınlar diye bütün hayatımı onların istediği gibi mi geçirecektim?
Tabii ki yapmdım. Umurumda da değildi zaten. Hiç değer vermediğim insanların benim için ne düşündüğünden bana ne! Vız gelir bana! küçük bir çocukken bile acırdım onlara.. Annemin arkadaşları gelip çaylarını içerken onları izlerdim. Kocalarından ve belki de hiç tanımadıkları insnların hayatlarından başka anlatacak bir şeyi olmayan bu kadınlara hep acırdım. Onlar hep içlerinden geçeni söylemeyip başkalarının duymak isediği cümleleri kurmaya çalışan insanlardı.
Kendi kendime derdim ki; beni ateşlerde yaksalar bile bunlara benzemeyeceğim. Benzemedim.

Başucumda müzik-kürşat başar