Tek bir söz söylemedi, uğradığı hayal kırıklığının karşısında. Diğer güzelliklere verdi kendini. Orada da hayat devam ediyordu ve yaşamak zaten güzeldi. Nefes almaktan daha önemli olan bir bakıştı belki de ve ne anlamı vardı bir bakışı karşılaştıramadıktan sonra yaşamanın bir etiketle. Böyle de koparılırdı bir bağ, böyle de örülebilirdi ama ne anlamı vardı canı burnunda bir mutluluğa kan kusturmanın. Öyle de oldu, uzaklar uzak yapıldı, farklılıklar fark. Hiçbir şey görmezden gelinmedi, onun yerine toptan görünmez edildi. Böyle de güzel oldu hayat, öyle de. Daha kolay ve acısız oldu ölümden dönüşler ve hiçbir doktor gerekmedi teşhis koymaya. Çünkü öğrendikten sonra kendi kendini ayağa kaldırmayı ne anlamı vardı tıbbi techizatın..