İkindi vakitleri..
Benim en çok sakinleşip, keyiflendiğim vakit.
Bugün yine bozulan sağlığımın peşinden koştum, dün de elbette.
Ne için bu hale geldiğime bir baktım, sorumsuzca yemeler, en gereksiz detaylarda boğulmalar ve olmayacak insanlara üzülmek.
Elde var yokluk.
Hepsi o kadar uzaktaki, o dostlar, o sevgiler, o zamanlar..
Zaman geçmiş gitmiş ve ben kalmışım, bir de üzerimdeki etkileri. Oysa herkes kendi derdine yanmakla meşgul. Nereden nereye geldik yine değil mi?
Sevmediklerimle, sevildiğini bilenlerim eş zamanlı çıkıp gittiler hayatımdan.
Bazılarını da ben yolladım ama ya anlık kararlarımdı, ya istemesem de gün gibi ortada duran gerçeklerdi.
Zoruma giden başka şeyler de var, görmezden gelmediklerimin görmezden gelmesi. Sebebini anlayamadıklarım.
ARtık sorgulamaktan vazgeçtiğim.
Artık görmezlikten geleceklerim.
Helal olsun.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder