ölüm uykudan iyidir.

Koyu lacivert bir geceye parlak sarı ışıklar bütün ihtişamıyla eşlik ediyorlar ve deniz usul usul yansıtıyor bu ışıkları denizin bir kıyısındaki kasrın en kıyısındaki betonların üzerinde mavi gece elbisesi kızıl gür omuz hizasındaki saçlarıyla claire boy gösteriyor elleri elbisesinin tül etekliklerinin iki yanından tutmuş hafifce kaldırarak ve çıplak ayaklarını özgür bırakarak adımlarını rahat atabilmek için kıyıya ilerliyor yavaşça havada ılık bir rüzgar eteklerini savuruyor usulca göğsü hızla inip kalkıyor bu sırada yavaş yavaş ölümüne giden ihtişamlı yolda ilerliyor hernasılsa ayakları onu ondan habersiz taşıyor gibi claire bu gece parmak uçlarında sıcaklık hissediyor beton buz gibi olmalıydı oysa ve kasrın kııyısının tam karşısında inşa edilmiş tarihi bir sarayın beton kıyılarında carmen ışıklar altında yağ yeşili en güzel tuvaletinin içinde uzun kızıl saçlarını iki yanından tuturmuş inci küpelerinin kendisine kattığı güzellikten haberdar elleriyle eteklerini tutmuş ayaklarını serbest bıraksınlar diye uçuşan tüller ölümüne ilerliyor sarı ışıkta saçları turuncuya çalıyor yüzü parlıyor hep olduğu gibi kıyıya doğru yavaş yavaş ilerliyor gecenin müziğini duyarak rüzgarı içine çekerek ölümüne ilerliyor carmen gecenin yıldızları göğün derinliklerine saklanıyorlar gece ölesiye koyu bütün parlak sarı ışıklarla uyumlu dans ediyor claire ayakları ucunda yükseliyor öne doğru eğiliyor carmene icindeki bütün duyguları olduğu yerde bırakırken iki kadın aynı anda kendilerini denizin karanlık sularına bırakıyorlar huzura varmanın bir çeşidi ölüme kendi isteğinle gitmek olabilir diye düşünüyorlardı bunun öncesinde ve huzura bütün bedenleriyle uzanıyorlar soğuk su elbiselerini hafiften okşuyor verdiği his mükemmelken claire carmene i görüyor ve bir anda büyüsü bozulmuş sahnesinden uyanıyor carmene e erişiyor genç kadının kendinden geçmekte olan bedenine yanaşıyor onu belinden ve ensesinden kavrayıp suyun yüzeyinde tutmaya çalışıyor nefes nefese kıyıya ulaştırmaya çalışıyor bütün korkusunu bastırmaya çalışarak kendine gelmesi için yalvarmaya başlıyor carmene i kıyıya ulaştırıyor kasrın alt katlarına denk gelen bu tümüyle mermerden oluşmuş soğuk yerin ne olduğunu anlamaya çalışıyor bütün kuvvetiyle carmene i kucağında taşıyarak ıslak elbiselerinin ağırılığı altında artık kendinden geçmek üzere hızlı hızlı nefes alarak buradan kurtulmaya çalışıyor etrafına bakıyor ve görebildiği bu kapıların nereye çıktığını bulanık puslu aklıyla kavrayamıyor arkadan gelen sesleri duyuyor birilerinin carmen ve kendisinin varlığını sezdiğini ve buradan kurtulmak isteyen kadının ele geçmek istemeyeceğini düşünerek nefes nefese arkası karanlık olan cam kapıya doğru koşuyor kapıdan çıkar çıkmaz kasrın bahçesine ulaşıyor bahçenin çıkışa giden dar kumdan yolunda ayaklarının acısına ve carmenın vücudunun bütün ağırlığına rağmen koşmaya başlıyor clair bahçeden çıkarsa buradan ve bu insanlardan onu tamamen kurtaracağını düşünerek koşmaya devam ediyor küçük büyük bahçe köpekleri peşlerine düşüyor bu defa carmene bütün bütün beyni bulanmış artık ne gördüğünden ve nereye gittiğinden emin olmadan koşmaya devam ediyor bahçe kapısına doğru gittiğini düşündüğü bu dar yolda. Kapıya vardılar mı bilmiyorum.. nefes nefese uyandım.