Bu kitabın şarkısı: Lana Del Rey - Summertime Sadness
Her şey kendi doğrusunu bulur.
Bir kimse neden oltasını içinde tek balık olmadığını bildiği bir göle sarkıtır?
Bir gün, bütün bunların nedeni anlaşılacak. Bütün acıların, olmazlıkların üstünü örten giz perdesi kalkacak. Ama şimdi, yaşamak gerek. Zaman geçecek. Bizler sonsuzluğa karışacağız. Yüzlerimizin çizgisi, seslerimizin tınısı bile bile insanların belleğinden silinecek. Bizden onlara en küçük bir anı kalmayacak. .. Yaşar gibi yaptığımızı anlayamayadan yok olup gideceğiz. Ama bir bilebilseydik, tam o an işte, ah bir bilebilseydik!.. Müzik yaklaşıyor.. Yitişimiz de.
Gelsin mi?- Kimi istersen, neyi seversen gelsin, diye yanıtlamıştı. Tek özlemi, hepsi, bütün sevdikleri, sevmek istedikleri neden hoşlanıyorsa onu da taşısın yanında. İstenmeyen, kemirip tüketen ne varsa, geride kalsın. Her güne dalan ne varsa, günlük yaşamı karartan ne varsa, bizi yaşayıp yaşamadığımızdan kuşkuya düşüren, durma bilmezliklere sürükleyen ne varsa, geride kalsın yeter ki.
Aşkın şiiri, ölümün aşkı, unutmanın da ölümü izlemesi belki bundandı. İlkyazlarda ölmenin bütün yitişlerden güç olması bundan!
Geçmişi unutamaz mısınız, kendimizin sorumlusu bulunmadığımız bir geçmişi?
Her şey olması gerektiği gibi olmaktadır, efendim.
İnsanın her zaman geride unuttuğu bir şey oluyor. Dönüp aramaya katlanmazsa, ömür boyu yarımlık duygsu yaşıyor. Her ne yapsa keşke diye başlıyor. O keşkeleri belkileri acabaları yanımda taşımayı sevmem. Doğrusu unuttuğumun ne olduğunu da pek bilmiyorum. Bildiğim geride bir şey unuttuğumdur.
Kimse kimseyi bir daha görmedi, kimse kimseye bir daha rastlamadı.
Ama biz yeniden gelmeyeceğiz, dedim. Biz artık gelmeyeceğiz.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder