"İşte, yeryüzünde yalnızım; kendimle baş başayım; artık ne kardeşim var ne benzerim ne de dostum. İnsanların en seveceni en cana yakını bu insanlar arasından söz birliğiyle çıkarıldı. Bunlar düşmanlıklarını hainliğin son sınırına götürerek duyarlı ruhuma hangi üzüntünün daha çok dokunabileceğini araştırdılar ve beni kendileriyle birleştiren bağların hepsini kesip attılar. Kendileri istemeseler de onları sevebilecektim; sevgimden ancak insan olmaktan çıkmak yoluyla kurtuldular. Öyle istediklerine göre şimdi benim için yabancı adı sanı bilinmeyen insanlar onlar; birer hiçler!
-
Mutsuzluk kuşkusuz en büyük öğretmendir; ancak bu öğretmen dersini pek pahalıya satar ve yararı da ona ödenene değmez. Bundan başka boyle geciken ibretten yararlanma fırsatı da geçmiş olur. Gençlik bilgeliği öğrenme yaşlılık da uygulama dönemidir. İtiraf ederim ki deneyim her zaman bir şeyler öğretir ama daha yaşayacağımız süre zamanla ölcülüdür. Ölme zamanı gelince nasıl yaşamak gerektiğini anlamanın ne değeri var? Yazgım ve o yazgıyı yazan başkalarının tutkuları hesabına hem böylesine geç hem de acı içinde edinilmiş gerçekler ne işe yarar?
-
O tarihten beri uzun ve derin düşüncelerdne sonra benimsediğim ilkeleri inancımın ve davranış biçimimin değişmez kuralı saydım; artık ne anlayamadığım aykırı düşüncelere ne de önceden aklıma gelmeyenlere aldırır oldum. Bu düşünceler beni ara sıra kaygılandırdı ama sarsamadı. Kendi kendime hep şunu yineledim: “bütün bunlar fizikötesi dolambaçtan başka bir şey değildir ve aklımın kabul ettiği yüreğimin de onayladığı tutkular susturulduktan sonra içten gelen rızanın damgasını taşıyan ilkeler karşısında hiçtir! ..Demek ki talihe ve insanlara karşın beni mutlu kılmaya yeten inanca bağlanmak en doğrusudur.
-
Kimi talihsizlikler vardır ki ruhumuzu yükseltir ve güçlendirir; kimi de kıyıp onu öldürür: işte benim uğradığım bunlardan. Ruhumun mayası biraz bozuk olsaydı onu coştururdu ama tersine beni büsbütün aldırışsız olmak zorunda bıraktı..
-
Mutlu olmak için ne eksiğim vardı sanki ? bilemem. Ama olmadığımı biliyorum. Bugün de insanların en talihsizi sayılmak için neyim eksik? Evet kendi kendime bırakıldım ve kendi özümle besleniyorum.ama tükenmiyor ve bana yetiyor.
-
Mutluluğumun dış belirtileri yoktur; onu keşfetmek için mutlu insanın yüreğindekini görebilmeli. Ancak hoşnutluk gözden tavırdan edadan sesten anlaşılır ve anlayana da bulaşır gibidir. "
Yalnız Gezerin Düşlemleri
j.j. Rousseau
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder