Sorunun ne olduğunu bildiğiniz halde onu çözümlemeyi ertelerseniz, işler sarpasarıyor. ßirikip birikip, çözülmemiş her şey size uykusuzluk, sivilce filan olarak geri dönüyor.
Ertelediklerimin hepsi başıma üşüştüler ve ben onları görmemezlikten geldikçe onlar bana gecelerimin uykusuz geçmesi cezasını verdiler. ßugün 13. gün. 13 gündür ben geceleri sabahın 5 ine vardırmadan uykuya dalamaz olmuşum.
Aslında dengesizlik, düzensizlik benim karakterim olmalı yay olarak, nitekim oyle de. Tek mesele benim o şekilde bir yere varamamam. Plan yapmazsam, açık açık yazmazsam, birden fazla sorunla başedemeyip, sistemi çökertmem. Günlerin hesabını tutmazsam, bu tatilin ilk 13 gününde olduğu gibi, daha haftanın hangi gününde olduğumu bile bilmezsem elimin ayağıma dolaşması kaçınılmaz sonumdu.
Hastane işleri,
Bölümlerarası başvurusu,
Testler,
Kitaplar,
İzmir e gidiş, Antalyaya gidiş,
İptal edip çat diye İstanbul'a gidiş,
Ankara da işleri toparlamak için 3 gün,
Bu akşam ki antalya yolları,
Anne-babamın aklıma düşmesi,
Aklıma düşmesini istemediğim insanlar
Erasmus meselem,
Pat diye 2. sınıfı bitiriyor olarak ilan edilişim,
Nerden ne dersin alınacağına dair sıfır bilgim
ßöyle böyle her şey kafamda o kadar bi kenara atılmıştı ki, o plansızlık içinde boğulduğumu hissettim dün.
ßugün cok daha iyiyim, sanırım yine saldım gitti.
ßir kısmını karara bağladım, bir kısmını da oluruna bıraktım.
Kendime yüklenmiyorum, hayatımı kimseye gore sekillendirmemem gerek.
O telaşı atabilirsem, her şey yolunda!
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder