Yazıya kelimelere küstüğümden değil, elim gitmedi ama dargın değilim cümlelere inan ki.
Kaldığım yerden son hızla devam ediyorum koşturmacalara. Yoruluyorum ama mutlu da oluyorum. Kendim için bir şeyler yaparken, gelecekteki dünya için bir şeyler yaptığımı biliyorum. Bu yüzden yol alırken motivasyonumu kaybettiğmde hemen toparlanıyorum.

İşler yoluna girdi, aklım yerine geldi bu süreçte.
Dersler iyiye gidiyor sanırım, çok da gerilmeye gerek olmadığını anladım ve bu beni rahatlattı.

Erasmus işlerini ayarlamaya devam ediyoruz daha çok netleşti bazı şeyler. Korkulardan arınmaya başladım süreç yakınlaştıkça ve bilgim arttıkça. Bildikçe daha az korkuyorum, insanın bilmediğinden korktuğuna inancım tam.

Ben güzel şeyler yapmak istiyorum. Güzel şeyler bırakmak istiyorum arkamda. Yapılmış bir yenilik, düzeltilmiş bir hata, yazılmış bir kitap, yetiştirilmiş bir çocuk, okutulmuş birkaç genç, kurulmuş bir dernek, gönlü alınmış bir anne baba istiyorum..

ben bu hayata boş yere geldiğime, keyfime göre yaşayıp öleceğime inanmıyorum. Bu yolda tüketirsem yazık olacağının da farkındayım. Özgürlüğün benim her istedğimi yapmam anlamına gelmediğinin farkındayım. Ben sınırlarım olmazsa kendime saygımın olmayacağının ve bu durumda özgürlüğün ne anlamı olacağını sorguluyorum. Bunda haklı olduğumu da sanıyorum..

Okumalarımdan tartışmalarımızdan memnunum. Pazartesileri seviyorum. O akşam buluşmasında kendimi ait odluğumu hissettiğim bir arkadaş grubunun içinde bulmaktan memnunum.

Cansunun 78 e gelmesinden de memnunum. Onun sıcaklığı yeter.

Selin in tasasızlığından rahatlığından memnunum.

Münevverin olgun kararlarından, maneviyatına yaptığı yatırımdan, arkadaş seçimlerine kadar takdirle karşılıyorum.

Elif'in sorgulamalarından bunları benimle paylaşmalarından ve beni dinlemesinden sonra da güzel güzel nasihat etmesinden memnunum.

Babamın mutlu sesinden, annemin beni sevmesinden, kardesimin düzgün karakterinden, ablalarımın sıcaklığından memnunum.

Oda arkadaslarımın samimiyetinden, anlayıslılıklarından ve kibarlıklarından memnunum.


Ebru hocayla tanışmış olmaktan, Nihat hoca dan ders almaktan, her yolun engelini aşıp kendi başıma yine sağ çıkmaktan çok memnunum..

Duş alırken şükrettiğinin farkına varıp "neyse tanrım çıkınca konuşuruz" diye bunu kesip sonra gülümsemekten de mutluyum.


Bahardan da memnunum...

Sanırım sonunda nefes alıyorum. :)

javascript:void(0)
Mamma mia-s.o.s. dinliyordum.