Işıkları söndürdüm. Sadece ürperiyorum şimdi.
İki koku karışıyor burnumda, parfümün mandalinasıyla kahveninki. İki güzel koku birbirine karışınca bu kadar kötü olabilir ancak.
Aklıma gelir miydi?
Bir araya gelen bütün güzel şeylerin çıkardığı sonucun güzel olması gerektiğini kim söyledi bana, neden şaşırıyorum bu kadar bu işe?
Bir fotoğraf çalışması yapmışlardı da, en güzel dudaklı oyuncudan dudağını, en güzel gözlüden gözünü, en güzel yanaklıdan yanağını ,en güzel burunludan hokka gibi burnunu almışlardı. Sonuç hüsrandı.
Şuan benim yaşadığım gibi.
İki mükemmel birbirini eziyor, iki güzel birbirini kıskanıyor, iki başarılı birbirine enaniyet pencersinden bakıyor, iki sporcu birbirini sövüyor, iki esnaf birbirine bıçak biliyor.
Ortanın üstü ne varsa, birbirine kıyasıya düşman anlayacağın.
Hal böyleyken benim kendime güzel bulup neyi yakıştırdığımın bir önemi yok. Nasılsa bir araya gelince eğreti duruyorlar. Nasılsa birinden biri gidiyor iki güzel şeyden. Nasılsa birarada yaşayamıyor iyi olan şeyler.
Belki de Hakk'ın sana yarım ile yetinmeyi öğretme biçimidir bu.
Yarımdan bütün olmayı, bütünün işlevini yerine getirebilmek için çabalamayı ve bir bütünü bir yarımla başarmayı öğrenmen için.
Kimbilir, sorgusuz sualsiz bütünü önünde bulanların bu sınavı geçebileceğini kimbilir?
Yorgunluklar, hatalar ve pişmanlıklar.. Bunlar iki iyinin yan yana gelmesinin zorluğundan mı kaynaklanmıştı. pişmanlık değil, ona yer yok lügatımda. Hakk'tan gelen ve gelmeyen her şey, Hakk'tan gelmiştir veya gelmemiştir.Ötesi yok. Pişmanlık bu adalete en büyük hakaret olur hernasılsa.
Duraksamak sürünmek değildir, diyor yazar. Yarım olarak ayakta durmak, bütün olarak sürünmekten iyidir oysa. Öyle diyelim öyle olsun.
Dilimde kelimeler var,
Kelimeler yırtamıyor perdelerini güneşsizliğin.
Ama onlar olmasa, perdesiz kalmak, hani fazla aydınlık bile yakar gözlerimizi ya.. Bundan hakikate boyun eğip, pişmanlığı atıyorum lügatımdan.
Ne eylerse O eyler, ve elbette güzel eyler.
23:23
14.08.2011
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder